Rojava’daki devrimin ilk günlerinden bu yana enternasyonalistler hem halk içinde hem de askeri alanlarda mücadeleye katıldılar, bazıları kısa bir süre için, bazıları ise uzun yıllar boyunca. Enternasyonalistlerin Rojava’daki devrim ve savaştaki konumunun ne olduğu sorusu, 10 yıl sonra bile hala sık sık tartışılan, değişken ve güncel bir konudur. Özellikle enternasyonalistlerin ön saflarda savaşa katılmadaki rolü, Rojava içinde olduğu kadar uluslararası alanda da tartışmalı bir konudur. Bu yazımızda genel olarak devrimci mücadelede enternasyonalizmin işlevini, enternasyonalistlerin Rojava’daki mücadeleye katılmalarının bazı nedenlerini ve özel olarak silahlı mücadeledeki sorumluluklarını ele almaya çalışacağız.
Enternasyonalizm neden önemlidir?
Enternasyonalizm, devrimin inşasında bir gerekliliktir çünkü kapitalizm, dünya ekonomisini, tüm parçalarının bu sistemin diğer parçalarına bağımlı olduğu tek bir sistem olarak örgütlemiştir. Şu anda bu sistem, emperyalizm aracılığıyla son derece gelişmiştir. Bu sayede çeşitli ülkelerdeki işçi sınıfının çıkarları birleşmiştir. Kapitalist sistemin öngördüğü işbölümü sayesinde küresel işçi sınıfının ortak çıkarları ve örgütlenmesinin temeli atılmıştır. Sosyalizme ve komünizme giden yol, Marx’ın “işçilerin ülkesi yoktur” ve “dünya işçileri birleşin” diyerek dikkat çektiği gibi toplumun ve üretimin gelişmesini ilerletmek için kapitalizm tarafından yaratılan ulusal engellerin kaldırılmasını gerektirir.
Emperyalist ülkeler zenginliklerini ve güçlerini diğer halkların ve ülkelerin sırtından inşa etmişlerdir. Bu güç, sadece emperyalist ülkeler içinde kazanılmış güçlere karşı mücadele ederek kırılamaz. Direnişin emperyal kontrol altındaki ülkelerden de ya da belki de özellikle oralardan gelmesi gereklidir. Emperyalist kontrol altındaki ülkelerden kaynak ve iş gücü tedariki olmadan, gücü sarsılacak ve emperyalist merkezlerdeki kriz daha da şiddetlenecektir. Bu sayede mücadelelerimiz de birbirine bağlanır ve sınırlar ötesinde birbirini güçlendirebilir. Tecrit edilmiş direniş, küresel güçler tarafından hızla yenilgiye uğratılmaya mahkumdur. Bunu önlemek için enternasyonalizm gereklidir. Bu bilinçle, ülkenizden başka bir yerde devrimci çalışmalara katılmak, devrime katılmanın birçok yolundan sadece biridir. Devrimciler yalnızca tek bir halk ya da tek bir yer için mücadele etmezler. Bu, dünyanın dört bir yanındaki işçi sınıfı ve ezilen halkların kurtuluşunu sağlama amacına zarar verir. Dolayısıyla, devrimciler çabalarının ve enerjilerinin çoğunu belirli bir bölgeye, ülkeye veya halka odaklasalar da, belirli bir mücadeleyi dünyadaki diğer mücadelelerle ilişkilendirmenin önemi geçerliliğini korumaktadır.
Rojava’daki enternasyonalizm üzerine düşünceler
Örneğin, enternasyonalistlerin Rojava’daki mücadeleye dahil edilmesiyle her iki bölge de bundan fayda sağlayabilir. Kuşkusuz enternasyonalistlerin bazıları İslamofobi ve maceracılık gibi devrimci olmayan motivasyonlarla katılmış olsa da birçok insanın örneğin Kürt ulusal özgürlük mücadelesine katılmasının nedeni Kürt ulusunun haklı mücadelesidir. Enternasyonalistlerin katılımından elde edilen bazı somut avantajları örnekleyelim: Bilgi ve beceri alışverişi yapılabilir, yeni bakış açıları getirilebilir ve ağlar güçlendirilebilir. Rojava örneğinde, yabancı savaşçılar Rojava’daki devrimin dünya çapındaki devrimcilerin gündemine girmesinde önemli bir rol oynamıştır. Avrupa ve Kuzey Amerika’daki örgütler militanlık, azim ve kadın mücadelesi konularında yeni perspektifler kazanırken, Kürdistan ve daha genel olarak Ortadoğu’daki direnişe dair bilinçleri de arttı. Başta LGBTİ+ meselesi olmak üzere enternasyonalistler tarafından belirli konulara dikkat çekildi. Örgütler ve mücadeleler arasında yeni ittifaklar kuruldu. Çeşitli ideolojilere sahip örgütler arasındaki söylemler enternasyonalist yapılar aracılığıyla gerçekleşti. Emperyalist ülkelerde yaşayan halklardan Kürdistan’a maddi destek akışı örgütlendi. Maddi koşullar, kültür ve dil farklılıkları zaman zaman anlaşmazlıklara neden olsa da genel olarak bu alışveriş verimli sayılabilir.
Yabancılar başka yerlerden mücadeleye katılmaya geldikçe, devrime gerçek bir katılım yerine devrimci bir tada sahip bir tür “turizm” eğilimi ortaya çıkabiliyor. Bu durum şu anda özellikle Rojava ve Chiapas’ta (Zapatistalar) görülüyor; emperyalist ülkelerden devrimi deneyimlemek, devrime katılmak yerine onu gözlemlemek için gelen çok sayıda “aktivist” var. Bu da geriye devrime katılmanın ne anlama geldiği sorusunu bırakıyor. Devrimin içinde olmak, onun bir parçası olmak, onu şekillendirmek, geliştirmek için kendi payına düşeni yapmak anlamına gelir, pasif bir şekilde gözlemlemek ve analiz etmek değil. Bu bağlamda, silahlı mücadele enternasyonalistlerin katılımı açısından özel bir ilgiyi hak eden bir konudur.
Enternasyonalizm ve silahlı özsavunma
Bir devrimin savunulması kesinlikle elzemdir. O olmadan hiçbir şey olmaz. Bu nedenle bu öz-savunma çalışması, devrimi tanımak ve onun bir parçası olmak için çok önemlidir. Kürdistan’da silahlı özsavunma gereklidir, çünkü devrimin düşmanları hem diplomatik hem de askeri yöntemler kullanarak devrimi yok etmeyi amaçlamaktadır. Toplumdaki değişimleri devam ettirmek için bunların gerçekleştiği zeminin korunması gerekir. Enternasyonalistler bu nedenle örgütün diğer tüm yapılarında olduğu gibi ön saflarda da mücadele etmelidir.
Son yıllarda PKK’ye katılmayan enternasyonalistler eskiye oranla ön saflardan daha fazla uzak tutulmaktadır. Bunun nedenlerinden biri Kuzey ve Doğu Suriye Özerk Yönetimi’nin Rojava’da bulunan emperyalistleri memnun edecek bir diplomatik yol izlemek istemesiyle ilgilidir. Bir başka neden de muhtemelen enternasyonallerin tam olarak ciddiye alınmaması, devrimin bir parçası olarak görülmemesi ve devrimden tam olarak sorumlu tutulmamasıdır. Enternasyonalistleri geride tutmak aynı zamanda devrimin bir parçası olma yeteneklerini sınırlamak, devrimin içinde olmaları şansını reddetmektir. Aynı zamanda enternasyonalistlerin kendileri de kendilerini daha güvenli bir yerde konumlandırarak ya da kendilerini silahlı savunmada bir pay ve sorumluluğa sahip olarak görmeyerek bu dinamikte hatalı bulunabilirler. O halde bu eğilimler, enternasyonalistleri mücadeleye tam ve gerçek anlamda katmak, dünya çapında halkların işbirliğinin devrimci potansiyelini gerçekleştirmek amacıyla frenlenmelidir. Engellerin direnişi engellemesine izin vermek yerine bunların aşılması için çalışılmalıdır.
Özetle, bir devrimin yaşaması ve yayılması için enternasyonalist bir bakış açısına sahip olmak bir gerekliliktir. Enternasyonalistlerin katılımı, sınırların ötesinde işbirliğinin artmasını kolaylaştırabilir. Yine de enternasyonalistleirn katılımı otomatik olarak enternasyonalizm çerçevesinde katıldıkları anlamına gelmez. Özellikle savaş ve cephe angajmanı alanındaki sorunlar bu konuda görünürdür. Enternasyonalistler devrimin tüm parçalarına katılana kadar, devrime tam olarak katılmaları da zor olmaya devam edecektir.
